De weg naar Rio verloopt lekker! Het proffesioneel trainen wat ik nu dankzij Unive kan doen is zwaar maar bevalt supergoed! Ik merk nu al de verschillen en kom steeds meer in vorm! Ik ben naar Parijs geweest en direct door naar een trainingskamp in Duitsland. En we gaan weer door! Lees meer over hoe dit is verlopen en wat er nog gaat komen!
Road 2 Rio. Tussenstop, Parijs Open en trainingskamp in Duitsland
Parijs Open
Donderdag 12-11-2015 ben ik met coach Pim Doedens vertrokken naar de Parijs Open. Pim is ook een van mijn vaste trainingspartners.We hadden er zin in. We hebben namelijk hard gewerkt afgelopen tijd en dat was in training al aardig te zien. We hadden erg zin om dit in de wedstrijden tot uiting te laten komen. Het gaat namelijks telkens beter en in januari zal ik op mijn best ooit zijn!
Toen we aankwamen in Parijs ging alles even heel anders dan normaal. Het begon allemaal prima, inchecken in het hotel, wat eten, filmpje kijken en slapen. Standaard routine 🙂
De volgende dag naar de weging en even lekker weer ergens wat eten. Op tijd terug naar het hotel want morgen mocht ik lekker de mat op! De loting was bekend gemaakt het zou Spanje worden. Ik had er zin in en was er klaar voor!
Vervolgens kwam er plosts een bericht dat er een terroristische aanslag was in Parijs. Een beetje onwerkelijk, maar dat werd een stuk realistischer toen het 2km van ons hotel af bleek te zijn en er telkens meer doden vielen.
Een verschrikkelijke gebeurtenis voor de mensen daar. Onder de taekwondoka’s en in ons geval natuurlijk de Nederlandse taekwondoka’s was er ook contact. Iedereen was gelukkig veilig! Zelf waren we er redelijk rustig onder want je zat op je hotelkamer en dat voelt dan toch een stuk veiliger dan daar op straat. Ik begon het nieuws te volgend en het werd telkens erger en er kwamen meer slachtoffers. Ik ben maar gaan slapen want als de wedstrijden toch doorgaan dan kan ik niet de hele nacht naar het nieuws gaan zitten kijken. Ergens verwacht je dat het niet doorgaat, maar je hele leven draait om die sport dus toch ga je automatisch alles doen om de volgende dag goed te kunnen presteren.
Toen ik de volgende ochtend wakker werd met de vraag of het nog door zou gaan, kwam de keiharde realiteit al snel naar boven. Enorm veel berichten, Michelle aan de lijn. Het toernooi was afgelast en de situatie was letterlijk ontploft. Enorm veel doden en gevaar in de stad. We zijn dus na het wakker geworden direct maar veilig naar huis gegaan zonder problemen. Zo’n situatie hoop je nooit meer mee te maken en het was fijn om weer in Nederland te zijn. We gingen meteen door supporten op de Rotterdam Open. Waar teamleden van IJselland aan het sparren waren en ik mijn team en in het bijzonder mijn familie ook weer zag 🙂 Tijd om met z’n allen weer wat meer positieve energie de wereld in te sturen! We are all one!
Traininskamp Duitsland
1 Dagje thuis, en ik ging meteen weer weg! Dat is het leven van een athleet met Olympische ambities. Gelukkig staat mijn gezin net zo achter mijn doel als ik zelf en daar ben ik heel dankbaar voor! Zonder dat zou het heel erg lastig zijn!
Ik had wel erg zin in het trainingskamp, want ik had natuurlijk nog flink wat energie over vanwege de wedstrijden die ik niet gedaan heb.
De bondscoach Aziz had netjes een kamer voor mij geregeld en de pret kon beginnen. Ook Reshmie Oogink was aanwezig op hetzelfde kamp om zich voor te bereiden voor de grandprix finale. Naast het harde trainen dus was het ook gezellig. We begonnen de week met pittige fysieke trainingen en sparren kwam uiteraard aan bod. Voor hen was het mooi dat ik ze kon helpen in de voorbereiding op de Grandprix Finale. Voor mij was het mooi om alvast even te meten met andere wereldtoppers hoe mijn vorm richting januari ervoor staat. Dat ging heel goed! We hebben die week ook testmatches gedaan, zo realistisch mogelijk. Op matten, met electronisch systeem en helmpjes, scheidsrechters etc. Ik wilde voornamelijk graag met Volkert sparren. Nummer 6/7 op de Olympische lijst en gaat een goede kans maken om zich direct te kwalificeren voor de OS.
In de middag speelde ik 2x een wedstrijd met hem en 2x kwam het uit op een gelijkspel. Het ging erg lekker en ik heb zeker het gevoel dat ik nog beter ga worden, dus dat beloofd veel goeds! Het was weer erg leerzaam.
Niet alleen het complete duitse team was aanwezig, maar ook het team van Venezuela en iemand van het Amerikaanse team. Ook daar hebben we lekker mee kunnen trainen en sparren en dit was perfect in mijn voorbereiding. Na zoveel jaar de wereld over te gaan is het ook leuk om soms bevestiging van de anderen te horen. De bondscoach Aziz schatte mijn kansen goed in en ik heb zijn tips weer meegenomen. Toen ik me voorstelde aan de Amerikaanse speler zei hij ”offcourse, i know you are Jeroen, you go to all the grandprixs right? You are famous” . Ik moest wel lachen en grappig om te zien dat je inmiddels toch al ver bent gekomen als ”nieuwe mensen” je al kennen in de sport wereld. Mijn antwoord was uiteraard: Im not famous yet, but after 2016 we will talk again 🙂
Tot die tijd is het gewoon keihard door trainen. Samen met mijn team en familie!
Whats next?
Na dit leerzame trainingskamp zie ik dat het echt geholpen heeft om de tijd te nemen om bepaalde verbeterpunten goed te trainen tot ze automatisme zijn geworden.Hier is nog een beetje tijd voor nodig en die heb ik gelukkig.
Ik ga meerdere keren per dag hard trainen met mijn team en familie support om mijn doel te bereiken. Rio 2016!
Tussendoor staan er nog een paar dagen op het programma bij andere clubs voor wat sparringsmomenten en uiteraard trainingen met het nationale team!
Ik heb veel vertrouwen in het programma die compleet is van fysiek t/m mentaal. Can’t wait to show it! Na de grandprix finale worden de selectie voor het EQT waarschijnlijk bekend gemaakt ik hoef dan alleen maar te zorgen dat ik er klaar voor ben en dat is een ding wat zeker is!
