De weg is het doel!
Je hebt het misschien wel eens in oude kung fu films gehoord, maar ik besef me toch weer dat het waar is. De weg is het doel.(Gelukkig heb ik ook een wijze trainer Roy Lufting die me hieraan herinnerde)
Binnen het team en door de coach werd er gezegd dat ik echt medaille waardig was en eigenlijk minimaal in de finale had moeten staan. Tuurlijk vond ik dat zelf ook maar later drong tot me door wat de mensen eigenlijk tegen me zeiden. Het waren niet alleen maar troost woorden want meerdere mensen begonnen het te zeggen. Mijn teamgenootje Giorgio een coach Habib zeiden zelfs al voor de wedstrijden dat ik binnen taekwondo Nederland als de doorzetter bekend sta en liet zien dat alles mogelijk is. Wat cool om te horen, helemaal als je weet dat iemand het meent!Ook waren er later hele mooie reacties van mensen op social media. Van oudere topspelers die echt wel weten hoe ze zoiets moeten beoordelen en ook van familie en vrienden. Uiteraard eerst even bellen met het thuisfront (Michelle) direct na de wedstrijd. Die zaten met een groepsapp samen met mijn teamgenootjes ook in dezelfde spanning die dag. Dankbaar voor de mensen om me heen is dan ook de boodschap! Toch deed onderstaande me iets beseffen toen ik daar nog was:
Zo kwam een taekwondokampioen uit Frankrijk ”van vroeger” ook naar me toe toen ik ging lunchen. Augustin Bata.(ik keek nog naar highlights videos van hem ter inspiratie in die tijd). Hij vertelde me dat we bijna  15 jaar geleden tegen elkaar hadden gevochten. Dat was toen een van mijn eerste Open toernooien en hij had al verschillende grote titels behaald. Uiteraard verloor ik in die tijd ook de wdstrijd.
Hij ging door met vertellen en zei dat ik 10 jaar later weer tegen hem vocht en dat HIJ kansloos onderuit ging. (zijn zijn woorden). Wat een groei had ik doorgemaakt in niveau vertelde hij!
Hij begreep hoe zuur het wel niet voor me moet zijn maar dat ik niet moest vergeten dat ik een ”rijk verhaal” heb. Dat ik al die tijd had doorgezet en dat ik er nu ben qua niveau en gewoon nog even door moet gaan. Hij wilde me ook graag helpen en met mij verder samen trainen als ik dat zou willen!
Wat gaaf dat anderen mensen dat zo van buitenaf ook zien en je zien groeien terwijl je zelf daar op dat moment helemaal niet mee bezig bent. Hoeveel er eigenlijk wel niet veranderd is aan jezelf in vergelijking me vroeger……
Vervolgens terug in de zaal spreek ik met Aaron Cook(nummer 1 van de wereld en Olympia ganger) en die geeft aan dat hij ook in spanning keek naar mijn wedstrijd en dat hij echt vond dat ik een van de betere was. En dat ik in het trainingskamp ook al ”ass aan het kicken was” haha. Uiteraard deed hij daar ook aan mee đ Als ook zo’n kampioen van de nieuwere generatie dat zegt in hetzelfde uur dan begin je stiekem toch te denken dat je iets goeds hebt gedaan…….Kort  daarna weer een kampioen uit Belgie die zei dat hij echt had gedacht dat ik zeker een medaille zou pakken en dat hij alles gezien had!
Dit gecombineerd met mijn coach, team, vrienden en supporters die me dit altijd al vertelden zette me wel even aan het denken. Eigenlijk heb ik mijn oorspronkelijke doel al lang bereikt! Ik heb mensen geinspireerd en mezelf overwonnen. Daar ging het in eerste instantie om!  Dat anderen dit nu uitzichzelf zien en met mij willen delen was wel een speciaal moment van dat het toch echt gelukt is om de persoon te worden die ik vroeger zo graag wilde zijn! Een kampioen of een warrior, hoe je het ook wilt noemen!  Als je iets graag wilt dan kun je het gewoon en laat niemand je ooit zeggen dat het niet mogelijk is.
Ook al heb ik nu de medaille niet die ik zo graag wilde en zal het echt wel even een paar weken moeten bezinken. Dit pakt niemand meer van mij af!
GREATFUL
Ik wil iedereen dan ook bedanken voor hun support, van de mensen daar, tot de minder bekende die ik misschien heb geinspireerd tot aan mijn familie thuis. Michelle was er minstens netzo kapot van als ik en dat geeft maar weer eens aan hoe goed ze mij begrijpt en alles van dichtbij meemaakt. Ze ziet natuurlijk ook wat ik hier allemaal voor heb moeten doen en laten! Ook mensen uit mijn team vonden het heel erg helemaal toen ze zagen hoe het was gegaan. Dit omdat ze natuurlijk ook weten wat ik ervoor heb gedaan. Dat is sowieso moeilijk te beschrijven!
Hoe zwaar dan ook, uiteindelijk komt het toch weer neer op de woorden van Rocky en onthoud die goed in je leven!
” It aint about how hard you can hit, its about how hard you can get hit and keep moving forward! Thats how winning is done!”
Wat ga ik nu doen?
Komende paar weken ga ik in ieder geval even geen wedstrijden doen en lichaam en geest even laten rusten. Daarnaast zit ik ook in een verhuizing dus dat komt qua timing ook weer goed uit đ
Zoals jullie me kennen blijf ik door trainen, taekwondo is a way of life! Ik zal sterker terug komen uit deze strijd als mens en ook als (wedstrijd)vechter, dat is 1 ding wat zeker is! .You havent heared the last of me! Hou mijn site in de gaten voor verdere updates. Nieuwe doelen gaan weer komen en ik zal nooit opgeven en altijd blijven groeien!
Bedankt voor al jullie support!
Be Do Have
